Rady na temat sprzątania

sprawia, że ekipy sprzątające zatrudnione w takich basenach wykonują podwójnie ciężką pracę. Muszę one dbać nie tylko o to, żeby ogólny stan pomieszczeń należących do miejskich basenów był dobry, ale też sprzątać przebieralnie tak

Rady na temat sprzątania

Sprzątanie przebieralni w miejskich basenach

Miejskie baseny są takimi miejscami, w których przebywa bardzo wiele osób, a jednocześnie wszystkie te osoby korzystają z wody co sprawia, że ekipy sprzątające zatrudnione w takich basenach wykonują podwójnie ciężką pracę. Muszę one dbać nie tylko o to, żeby ogólny stan pomieszczeń należących do miejskich basenów był dobry, ale też sprzątać przebieralnie tak, aby były one jak najbardziej czyste i bezpieczne dla zdrowia. Podobnie jest z toaletami, z których dziennie korzysta bardzo wiele osób. Trzeba też pamiętać, że po wyjściu z basenu bardzo często stają one bezpośrednio na podłodze, dlatego również podłogi znajdujące się w obiektach basenowych muszą być dokładnie czyszczone. Na szczęście w sprzedaży dostępnych jest obecnie wiele silnych środków czyszczących.


Mycie okien przed zimą

Wprawdzie domowe gospodynie bardzo lubią myć okna w okresie letnim, jednak letnie burze i wichury sprzyjają brudzeniu okien i powstawaniu na nich różnych smug. Dlatego starają się one wykorzystać jesienną pogodę do dokładnego umycia okien przed zimą. Nie wszystkie panie mogą przecież przebywać na słońcu i źle się czują pracując w czasie dużych upałów, a tymczasem w okresie jesiennym również jest ciepło, ale temperatura nie dochodzi już do trzydziestu stopni. Dzięki temu można spokojnie pracować nawet w południe i angażować we wspólną pracę innych członków rodziny. Po ostatnim umyciu okien przed zimą można już dodatkowo je uszczelnić, a w ten sposób zabezpieczyć dom przed napływem zimnego powietrza.


Długa historia dywanu

Perskie dywany z włosiem zachowane do dnia dzisiejszego pochodzą z okresu po XVI wieku3, jednak sztuka tkania dywanów w Persji jest znacznie starsza4. Perskie dywany sprzed XVI wieku opisywane były w literaturze i dokumentach historycznych4.

Ksenofont wspomina luksusowe dywany wytwarzane przez Medów4. Zachowane przekazy z podbojów Aleksandra Macedońskiego wspominają, że władca miał znaleźć dywan w grobowcu Cyrusa II Wielkiego4.

Cesarz wschodniorzymski Herakliusz, panujący w latach 610?641, miał zabrać dywan pokaźnych rozmiarów z pałacu Sasanidów po zajęciu Dastjerdu w 628 roku5. Bogato zdobiony dywan z Baharestanu padł łupem Arabów po zdobyciu Ktezyfonu w 637 roku5. O sztuce tkania dywanów w Persji i zręczności tamtejszych rzemieślników pisał chiński podróżnik Xuanzang5. W okresie panowania Umajjadów (661?750) i Abbasydów (750?1258) dywany perskie zdobiły pałace władców Wielkiego Kalifatu Islamskiego5. W okresie panowania Seldżukidów sztuka tkania dywanów rozwinęła się dalej wraz z szerszym zastosowaniem przez tkaczki węzłów typu giordi (tureckich)5. Rzemiosło rozwijało się również pod panowaniem Timurydów (1370?1526) po wprowadzaniu subsydiowania produkcji.

Rozkwit sztuki tkania dywanów przypada jednak na okres panowania Safawidów (1501?1736)6, kiedy dwór królewski zaangażował się w równoczesne wsparcie handlu, rzemiosła i sztuki5. Powstały warsztaty produkujące dywany wyłącznie na zamówienia królewskie. Z nomadycznego rzemiosła zaczął powstawać przemysł, a dywany eksportowano do Indii, Indii Wschodnich, Imperium osmańskiego i do wielu państw Europy3. Szachowie Tahmasp I i Abbas I Wielki obdarowywali dywanami zagranicznych władców i dygnitarzy5. Z tego okresu znanych jest około 1500 dywanów lub ich fragmentów7.

Przemysł dywanowy, jak i cała gospodarka, ucierpiał w okresie 50-letniej walki o władzę pomiędzy Kadżarami i Zandami3. Jego ponowny rozkwit przypada na okres panowania Kadżarów (1794?1925), kiedy władcy zajęli się aktywną promocją dywanów w Europie8. Szach Naser ad-Din Szah Kadżar (1848?1896) prezentował dywany brytyjskiej królowej Wiktorii i na wystawie światowej w Wiedniu w 1873 roku8. W XIX wieku coraz więcej zagranicznych inwestorów angażowało się w masową produkcję dywanów w Iranie, budując manufaktury w Meszhedzie, Tebrizie, Kermanie i Soltanabadzie8. By zapewnić żywe kolory, preferowane przez odbiorców europejskich, zaczęto w produkcji dywanów stosować syntetyczne barwniki anilinowe, co pogorszyło jakość i trwałość wyrobów8. Proces ten został przyhamowany przez Rezę Pahlawiego, za którego panowania rząd wspierał rozwój tradycyjnego wytwórstwa8. Wraz z umacnianiem się zagranicznej klasy średniej i rosnącym popytem na perskie dywany, władze Iranu wsparły eksport wprowadzając przyjazne regulacje8.

Po rewolucji w 1979 roku irański przemysł dywanowy zaczął upadać, zarówno wskutek prowadzonych wojen, jak i trzynastoletniego embarga nałożonego przez Stany Zjednoczone. Udział Iranu w zachodnim rynku dywanowym spadł z 40% w 1980 roku do 16% w 1985 roku, a miejsce producentów irańskich zajęli chińscy9. Dawnej pozycji na rynku nie udało się odzyskać nawet po zdjęciu embarga, ponieważ wyroby chińskie są bardziej konkurencyjne cenowo.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dywan_perski#Historia